(cześć 2ga) Klimczok #4 przez Karkoszczonkę: January 16 2022

Chciało by się rzec - "lecimy dalej" 😃

Ten post jest kontynuacją wczorajszego opisu ze "wspinaczki" na Klimczok.

Szczyt zaliczony, siły w nogach sporo, więc mogę lecieć dalej.

Pomiędzy szczytem Klimczoka, a osiedlem Podmagura, znalazłem ostatnio ciekawą drogę leśną.

Ostatnio przebiegłem jej krótki odcinek, gdy wspiąłem się prosto przez las na Magurę, i z Magury tą właśnie drogą pobiegłem na Klimczok.

Tym razem chciałem sprawdzić dokąd zaprowadzi mnie ta droga, gdy pobiegnę w drugą stronę - od Klimczoka, przez Magurę, i dalej, gdzie nogi poniosą.

Biegłem nad doliną w której położony jest Szczyrk, później znalazłem się nad Buczkowicami, i ruszyłem dalej w stronę Mesznej.

Droga równiutka jak stół, bez dziur i dużych kamieni.

Czasami opadała, a czasami delikatnie wznosiła się w górę.

Czułem, że organizm delikatnie słabnie, więc pod górę zamieniałem bieg na szybki marsz.

Mógłbym zawrócić, gdyż byłem stosunkowo niedaleko od domu, ale ciekawość zwyciężyła. Chciałem sprawdzić dokąd zawiedzie mnie ta droga.

W pewnej chwili natknąłem się na czerwony szlak.

Szybko zrozumiałem, że jestem w tym samym miejscu, w którym ostatnio robiłem postój, idąc w nocy z Tomkiem na Błatnią przez Klimczok.

Post z tej wycieczki czeka na swój czas, a kilka fotek wrzuciłem w raporcie 11go Grudnia.

Dziś jeszcze jedna fotka wspomnieniowo, i lecimy dalej.

Byłem już znacznie niżej niż szczyt Klimczoka, i na drodze zamiast przyczepnego śniegu, było coraz więcej lodu.
Przez to zmuszony byłem coraz częściej zamieniać bieg na ostrożny marsz.

Gdy zobaczyłem schronisko na Szyndzielni, to zrozumiałem, że tą leśną drogą będę w stanie dobiec ze Szczyrku do Bielska, nie dotykając stopami asfaltu.

Zmęczenie jednak narastało z każdą chwilą, więc postanowiłem, że sprawdzę dalszą część drogi następnym razem, a teraz schodzę w dół do doliny, sprawdzę gdzie jestem, i postaram się wrócić do domu na nogach.

Nawierzchnia drogi zmieniła się na bardziej sypką, dzięki czemu mogłem spokojnym truchtem pokonać ostatnie kilkaset metrów na "wyjściu z lasu".

Zapasy picia dawno się skończyły, i tu wybawieniem okazał się górski potok.

Nacieszyłem oczy ładnym wodospadem, przy okazji porządnie napiłem się wody.

Kilkaset metrów niżej pojawiły się pierwsze zabudowania, i potwierdziły się moje przypuszczenia - byłem na końcu ulicy Klimczoka w Bystrej.

Powoli i ostrożnie (ze względu na wszechobecny lód) zszedłem na dół, po czym ruszyłem w powrotną drogę do domu.

Niestety jakiś ch..uj na końcówce biegu musiał zepsuć mi humor.

Jakim trzeba być idiotą, by wyrzucić opony do lasu... Masakra 🤬

Dawno mnie tak nie cieszył widok mojej góry Skalite.

Byłem już okrutnie zmęczony, i do domu dobiegłem dosłownie "na oparach".

Nie przesadzę stwierdzając, że słaniałem się na nogach.

Nigdy do tej pory tak się nie czułem.

Przebiegłem 24 km, co dla mnie jest sporą odległością. Do tego dołożyłem ponad 800 metrów przewyższenia, i to właśnie doprowadziło mnie do skrajnego wyczerpania.

Na szczęście w domu czekał gorący rosół, zaraz po nim wjechała pokaźna porcja "chińszczyzny" (worek ryżu, kurczak i sos). Wcześniej wypiłem jeszcze pół litra soku, by na szybko podnieść cukier, i po około dwóch godzinach mogłem już w miarę normalnie funkcjonować 😆.

Mimo, że miałem okazję trochę maszerować (co widać a wykresie kadencji), to jednak zdecydowaną większość czasu biegłem, i dłuższą część trasy czułem się naprawdę dobrze (czułem sporo siły w nogach), i to mnie cieszy najbardziej, gdyż widzę postępy.

W procesie regeneracji organizm również powinien poczynić postępy, gdyż na kolejny dzień miałem kolejny fajny plan, i również potrzebowałem sporo sił, ale o tym napiszę już jutro 😎.

This report was published via Actifit app (Android | iOS). Check out the original version here on actifit.io

Hiking, Jogging, Photowalking, Running, Walking