Dużo małych zadań / A lot of tiny quests [POL/ENG]

Po dniu leżakowania wracam do działania z nową energią. Nie bardzo wiedziałem od czego dziś zacząć, także na start zdecydowałem się wyjść z domu. W paczkomacie czekała na mnie książka zamówiona po ostatnich warsztatach NVC, pierwszy raz usłyszałem o analizie transakcyjnej i chcę wiedzieć więcej. Po odebraniu książki drukarnia i wydruk dokumentów do przyłączenia prądu, jeszcze market z pierdołami w poszukiwaniu ramek na obrazki. Dostałem ostatnio ładne obrazki, potrzebują ramki. Żadna mi się nie spodobała, ale za to wstąpiłem do sklepu ze starociami, kupiłem dłuto, przecinak do szkła i halogen budowlany z żarnikiem do wymiany.

Jeszcze szybka wizyta w domu po chleb ze wczoraj dla Pana Bezdomnego spod dworca i jadę autobusem na zakupy do większego centrum handlowego. Tutaj już były lepsze ramki, kupuję cztery, biorę jabłka, zapas keczupu, coś do picia i wracam autobusem pełnym dziwnych pasażerów. Już wiem co mam robić. Najpierw ramki.

I potem to już jakoś idzie, nastepny był karnisz, denerwuję się i klnę co chwilę to na jakość wykonania, to na nierówności powierzchni, to na swoją chyba tylko niezdarność. Potrzeba łatwości i lekkości, ma iść zgodnie z planem, tak jak to sobie wyobraziłem. Tymczasem co chwilę coś dzieje się inaczej, efekty są mniej zadowalające niż bym chciał, niedoskonałość świata materii co raz konfrontuje się ze światem idei. Karnisz wisi.

Potem dopinam i przyklejam dwie listwy styropianowe, roziew między światem materii i idei, rośnie. Dwie, nie więcej. Już prawie 15, byłem umówiony z sąsiadką na montaż podlicznika. Tutaj już idzie gładko, chwilę rozmawiamy. Dla pewności potwierdzam podpięcie z AI. Czat daje atest. Odpalamy. Działa. Rozwiązanie jest tymczasowe więc jest delikatnie mówiąc brzydko.

Zostaję przy prądzie. Teraz gniazdko natynkowe u mnie w przedpokoju. A może to tylko u mnie w mieszkaniu wszystko nie chce sprawnie iść? Odcinam prąd w mieszkaniu, rozgałęziam kabel, złączki, kołki w ścianę. Przenoszę router pod sufit. Przeciągam światłowód. Światło też chciałem tam podpiąć. To gniazdko jest za małe dla dwóch wtyczek, klnę więcej. Potrzebuję złodziejkę.

Co jeszcze mogę zrobić? Jestem pełen energii. Wywożę gruz, do punktu odbioru mam kilkaset metrów. Cztery wiadra nie zmieściły się do big baga. Wywożę je na 2 razy. Potem jeszcze pranie. Dzwoni do mnie Klaudia, której obiecałem że zaraz oddzwonię jak podpinałem podlicznik. Zapomniałem o istnieniu Klaudii. Ledwo wracam po wyniesieniu gruzu dzwoni Marek. Lecimy na siłownię.

Wskakuję na bieżnię, żadnych spacerków. Tylko bieg. 5km w niecałe pół godziny, jakoś trafiłem pod prysznic. Jeszcze sauna, beczka z wodą. Jeszcze odwiedziłem @alusia, wyniosłem śmieci i wystawiłem kontenery do odbioru. Jeszcze tylko rozwiesić pranie i oto jestem w łóżku i piszę ten post. Fantastyczny dzień. Przemkowie przyszłości będą wdzięczni dzisiejszemu Przemkowi.

[ENG]

After a day of resting, I'm back in action with new energy. I wasn’t sure where to start today, so I decided to leave the house. At the parcel locker, a book I ordered after the last NVC workshop was waiting for me—I heard about transactional analysis for the first time and want to learn more. After picking up the book, I headed to the print shop to print documents for an electricity connection, then to a store for miscellaneous items, looking for frames for some pictures I recently received. None of them appealed to me, but I stopped by an antique shop instead and bought a chisel, a glass cutter, and a work light that needs a new bulb.

A quick visit home to grab yesterday’s bread for the homeless man near the station, then I took a bus to a bigger shopping center. There, I found better frames and bought four, grabbed some apples, a stock of ketchup, something to drink, and took a bus back, packed with strange passengers. Now I know what to do. First—the frames.

And then things just flowed. Next was the curtain rod. I got frustrated, cursing at everything—the poor craftsmanship, the uneven surfaces, my own clumsiness. I needed ease and lightness; everything should go as planned, just as I imagined. But things kept going differently, and the results were less satisfying than I wanted. The imperfection of the material world kept clashing with the world of ideas. The curtain rod is up.

Then I attached and glued two styrofoam moldings. The gap between the material world and ideas widened. Just two, no more. It was almost 3 PM—I had an appointment with my neighbor to install a sub-meter. That part went smoothly; we chatted for a bit. To be sure, I confirmed the connection with AI. The chatbot approved. We turned it on. It worked. The solution is temporary, so it’s, to put it mildly, ugly.

I stayed on the electricity task. Now, a surface-mounted socket in my hallway. Or maybe it's just in my apartment that things refuse to go smoothly? I cut the power, split the cable, connectors, wall plugs. Moved the router to the ceiling. Ran the fiber optic cable. I also wanted to connect a light there. This socket is too small for two plugs—I cursed more. I need a splitter.

What else can I do? I’m full of energy. I haul rubble to the disposal point, a few hundred meters away. Four buckets didn’t fit in the big bag, so I took them in two trips. In between these trips I do laundry. Klaudia calls—I promised to call her back while installing the sub-meter, but I forgot she existed. Barely back from dumping rubble, Marek calls. We're hitting the gym.

I jump on the treadmill—no walking, just running. 5 km in under 30 minutes. Somehow, I made it to the shower. Then the sauna, then the cold plunge. After that, I visited @alusia and took out the trash bins. Hanging the laundy and finally, here I am in my bed, writing this post. Future me will be gratefu.

This report was published via Actifit app (Android | iOS). Check out the original version here on actifit.io

Home Improvement, Treadmill, Walking