Fatass Journal... 2022#233 - Aug 21 - Z wizytą w Pałacu Królewskim

Tym razem wybraliśmy się z wizytą do Króla Philipa, niestety gospodarza ani nikogo z jego rodziny nie było w domu, na nasze szczęście wpuszczono nas do środka i pozwolono pokręcić się po krolewskich komnatach.

Pałac Królewski w Brukseli to administracyjna rezydencja króla i jego miejsce pracy, w którym na co dzień pracuje ze swoim personelem. To własnie w tym pałacu w sercu Brukseli Król Philip przyjmuje znamienitych gości. W Pałacu znajdują się również prestiżowe sale recepcyjne, w których organizowane są różne działania króla i rodziny królewskiej (spotkania robocze, przyjęcia, koncerty, obiady itp.).

Od 1965 r. istnieje tradycja otwierania Pałacu Brukselskiego dla publiczności każdego lata po Świętach Narodowych od 21 lipca do września. Pałac Królewski w Brukseli jak i inne rezydencje użytkowane przez rodzinę królewską są jej własnością, stąd decyzja o symbolicznym udostępnieniu tych obiektów szerszej publiczności. Wstęp jest bezpłatny, wymagane jest tylko wcześniejsze umówienie terminu.

Majestatyczne wnętrze o imponujących proporcjach zaprojektował Alfons Balat dla króla Leopolda II. Jasne ściany i kamienne kolumny, biały marmur rozległych schodów, zielony marmur rampy, złocenia, lustra i wykusze oraz marmurowa Minerwa tworzą harmonię całości. W moim odczuciu bardzo ascetyczne wnętrze.

Wielka Antykomora pochodzi z okresu holenderskiego, kiedy północ i południe Holandii zostały zjednoczone w jedno królestwo po bitwie pod Waterloo i wstąpieniu na tron ​​króla Wilhelma I (1815-1830).

Empire Room znajduje się w najstarszej części Pałacu. Była to sala balowa austriackiego przedstawiciela cesarstwa. Złocenia i płaskorzeźby przedstawiające tańczące anioły grające muzykę świadczą o stylu końca Ancien Regime. Pomieszczenie zostało następnie powiększone za panowania Wilhelma I.

Pokój Lustrzany to sala, której budowę rozpoczęto za panowania Leopolda II, przywołuje na myśl Kongo. Ściany ozdobione są marmurem i miedzią. Król Albert I zlecił wykonanie prac z lustrami na ścianach, które pierwotnie miały przedstawiać alegoryczne sceny przywołujące Afrykę. W 2002 roku Jan Fabre dał możliwość stworzenia w tej przestrzeni dzieła sztuki. Sufit i jeden z trzech żyrandoli pokrył prawie półtora miliona klejnotów. Praca ta nosiła tytuł „Niebo rozkoszy”. Sala jest regularnie wykorzystywana do organizacji imprez.

Aktalnie mieści się tam ekspozycja "Nauka na rzut kamieniem" "Ultranowoczesne eko-domy, panoramy składające się wyłącznie z zielonych dachów, ochładzające się latem miasta… Istnieją już na małą skalę. Małe - tak zaczynają się wszystkie DUŻE zmiany. Klocek po klocku lub w tym przypadku klocek LEGO po klocku LEGO".

Duża Galeria to sala galowa została zbudowana za panowania króla Leopolda II. Pokój ten idealnie nadaje się do organizowania kolacji i przyjęć do dnia dzisiejszego. Malowidła na suficie autorstwa Charlesa-Léona Cardona przedstawiają różne momenty dnia. Artysta był pod wpływem mistrzów malarstwa Luwru i zamku w Wersalu, w szczególności imponującej Sali Lustrzanej.

Sala Tronowa jest kolejnym wnętrzem, które powstało za panowania króla Leopolda II pokój ten zdobią pośrodku cztery płaskorzeźby autorstwa Auguste Rodina. Reprezentują działalność gospodarczą symbolizującą prowincje belgijskie, z wyjątkiem Brabancji, w której znajduje się Pałac na swoim terytorium. Parkiet z dębowego i egzotycznego drewna oraz brązowe i złocone żyrandole nadają sali tronowej monumentalny i prestiżowy wygląd. Znajdowała się tam ekspozycja poświęcona piątemu królowi Belgii - Baudouin. Na tronie zasiadł w 1951 roku w wieku zaledwie dwudziestu lat i sprawował urząd przez ponad 40 lat do śmierci w 1993 roku.

Pokój Marszałków - sala była pierwotnie salą audiencyjną króla Holandii Wilhelma I. Został wyremontowany w 2010 roku i zainstalowano w nim prace firmy Borremans. Malowidła przedstawiają pałacowego „lokatora” w niecodziennej sytuacji.

Sala Pilastrowa - pokój był pierwotnie poczekalnią, a następnie został przekształcony w jadalnię dla wysokich dygnitarzy. Fotele w stylu empirowym są częścią mebli, z których korzystali Napoleon Bonaparte i Josephine de Beauharnais. Harfa była prawdopodobnie używana przez królową Louise-Marie.

Pokój Ludwika XVI - podobnie jak Sala Niebieska, czy Sala Pilastrowa i Sala Marszałkowska, ta sala pochodzi z czasów króla Wilhelma I. Sala Ludwika XVI pełniła wówczas funkcję antykomnaty. Obok portretów członków rodziny króla Leopolda I znajdują się obrazy z jego prywatnej kolekcji.

Pokój Marmurowy - znajduje się w tylnej części Pałacu. Swój imponujący charakter zawdzięcza obfitemu wykorzystaniu zielonego marmuru oraz portretom jeźdźców. Portrety Godfreya z Bouillon i Karola V wykonał artysta Louis Gaillait. Nawiązują do historycznych początków młodego państwa belgijskiego. Pokój ten był pierwotnie jadalnią króla Leopolda II. Główne kuchnie Pałacu znajdują się w piwnicach pod Salą Marmurową, ale piece, mające ponad półtora wieku, nie są już używane.

Mały i duży biały pokój - te dwa pokoje stanowiły mieszkanie państwa austriackiego ministra. Oryginalne XVIII-wieczne dekoracje zachowały się w nienaruszonym stanie. Meble empirowe, prezent ślubny podarowany przez króla Francji Ludwika Filipa swojej córce królowej Louise-Marie i królowi Leopoldowi I, nadal noszą oryginalną tapicerkę z gobelinu z Beauvais.

Mały pokój ozdobiony jest portretami królowej Louise-Marie i jej rodziców, króla Ludwika Filipa i królowej Marie-Amélie de Bourbon.

Schody Weneckie - ta część Pałacu została odnowiona w drugiej połowie XIX wieku pod kierunkiem architekta Alfonsa Balata. Duże obrazy olejne autorstwa Jean-Baptiste van Moer.

Na koniec spacer przez ogrody na zapleczu pałacu. Dawny park królewski o powierzchni ponad 13 hektarów znajduje się na wprost przed pałacem i jest ogólnodostępny przez całą dobę.

Ponieważ wizyta w pałacu królewskim była stosunkowo krótka (około półtorej godziny) i nie poczęstowano nas kawą i ciastkiem to musieliśmy zorganizować się we własnym zakresie.

A po pysznych ciastkach, naprawdę rozpływały się w ustach, poszliśmy jeszcze na krótki spacer po Brukseli, żeby je spalić.

Na koniec tradycyjnie trafiliśmy na Grand Place, gdzie już nie ma śladu po zeszłotygodniowym dywanie kwiatowym, no może tylko kompozycja na dziedzincu ratusza nawiązuje to tego wydarzenia.

Information about the 9th Season of #POLIAC you find here.