[PL / ENG] My Actifit Report Card: June 3 2024

Dzisiejszy raport niech zdominują ładne zdjęcia kaczuszek i innego ptactwa wodnego, jakie przyuważyłyśmy wczoraj z Dzidzią na małym spacerku. I niech te zdjęcia ukoją moje nerwy, bo jest co koić.

Let today's report be dominated by nice photos of ducklings and other waterfowl that Baby and I spotted yesterday on a small walk. And let these photos calm my nerves, because there is something to soothe.

A temu łabędziowi, co z tą nogą?

And what about that swan, what's wrong with that leg?

Potem był też krótki spacer po żłobku i do domu. A w domu się zaczęło.

Then there was a short walk around the nursery and home. And it started at home.

Zaczęło się to, że chyba po podaniu zagęstnika pokarmu przeciw ulewaniom - lub z innego dowolnego powodu - Dzidzia chyba źle się czuła. My z Bomblem już byliśmy głodni, więc z Dzidzią na chuście rzuciłam się do kuchni. Ale Dzidzia nieprzepisowo, bo zupełnie nie jak ukojone w chuście śpiące dziecko, odpychała się ode mnie i głośno marudziła. Mój nastrój był więc już tym znacznie podminowany, nie byłam w stanie połowy rzeczy do obiadu ogarnąć, nie mówiąc już o tym, żeby się schylić do dolnej szafki czy coś - to można z chustą, jak dziecko śpi, a nie jak się odpycha od ciebie i głowa mu lata. Do tego doszedł Bombel, który chciał brać czynny udział w gotowaniu, zadawał 116 pytań na minutę i generalnie był słodki jak zawsze - ale moje zdenerwowanie ogólną sytuacją dało mu się chyba odczuć. Czy doszło do awantury? Może. Analizując tą całą sytuację na chłodno widzę wyraźnie, że to mi zabrakło cierpliwości, bo on zachowywał się po prostu jak szukające atencji dziecko, a ja byłam na granicy mojej wytrzymałości - głód i dwójka głośnych dzieci robią swoje. Podziwiam, naprawdę podziwiam samotne matki dwojga i więcej dzieci, które takie wieczory mogą mieć na co dzień. Na szczęście udało się w końcu ułagodzić całą sytuację kiedy @sk1920 wrócił do domu, byliśmy już na etapie przytulasów czytania książeczek. Aczkolwiek gdyby był w domu wcześniej - być może udałoby się tych niepotrzebnych nerwów uniknąć.

It all started when baby seemed to feel bad after being given food thickener to prevent regurgitation - or for any other reason. Bombel and I were already hungry, so with Baby in a scarf I rushed to the kitchen. But Baby, illegally, because she wasn't like a sleeping baby soothed in a sling, pushed away from me and grumbled loudly. My mood was already significantly undermined by this, I wasn't able to sort out half of the things for dinner, let alone bend down to the lower cabinet or something - you can use a scarf when the baby is sleeping, not when he's pushing away from you and his head is spinning. In addition, there was Bombel, who wanted to take an active part in the cooking, asked 116 questions per minute and was generally sweet as always - but he seemed to feel my nervousness about the overall situation. Was there a fight? Maybe. Analyzing the whole situation coolly, I can clearly see that I ran out of patience, because he was simply behaving like a child looking for attention, and I was at the limit of my endurance - hunger and two noisy children were doing their job. I admire, I really admire, single mothers of two or more children who can have such evenings every day. Fortunately, we finally managed to calm down the whole situation when @sk1920 returned home, we were already at the stage of cuddling and reading books. However, if he had been home earlier, perhaps these unnecessary nerves could have been avoided.